Συνέχεια Αλιευτικών Νόμων και Διατάξεων που αφορούν του Κόλπους Καλλονής και Γέρας και τη ζωή των ψαράδων του νησιού μας. Στο παρόν γίνεται αναφορά σε 2 νομοθετήματα του 1931 και 1 νομοθέτημα του 1953.
✔ 296Α/29-08-1931, Π.Δ. α/24-08-1931 περί απαγορεύσεως της αλιείας κατά τη νύχτα με τη βοήθεια εντόνου φωτός (Lux) δια κυκλικών δικτύων (γρι-γρι) εντός των κόλπων Γέρας και Καλλονής, καθώς και των στομίων αυτών. Επίσης απαγορεύεται η αλιεία από 1 Απριλίου μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου εκάστου έτους και εκτός των ανωτέρω δύο κόλπων μέχρι αποστάσεως 1 μιλλίου από των εξωτερικών άκρων των στομίων αυτών.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Άρθρον 1
Η κατά τη νύχτα τη βοηθεία εντόνου φωτός (Lux) δια κυκλικών δικτύων (γρι-γρι) απαγορεύεται απολύτως εντός των κόλπων Γέρας και Καλλονής, καθώς και των στομίων αυτών.
Άρθρον 2
Η αυτή αλιείας από 1 Απριλίου μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου εκάστου έτους απαγορεύεται και εκτός των ως άνω κόλπων μέχρις αποστάσεως 1 μιλλίου από των εξωτερικών άκρων των στομίων αυτών.
Εν Δεκελεία τη 24 Αυγούστου 1931
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΪΜΗΣ
Ο επί της Εθνικής Οικονομίας Υπουργός
Π. Βουρλούμης
✔ 301 Α/29-08-0931, Π.Δ. α/24-08-1931 περί απαγορεύσεως της αλιείας διά βολάσματος εντός των κόλπων Γέρας και Καλλονής
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Άρθρον μόνον
Η προς αλιείαν χρήσις ωστήρων (κ. βολαχτήρων) είτε λιθίνων είτε ξυλίνων (αλιεία δια βολάσματος) απαγορεύεται απολύτως εντός των κόλπων Καλλονής και Γέρας.
Εν Δεκελεία τη 24 Αυγούστου 1931
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΪΜΗΣ
Ο επί της Εθνικής Οικονομίας Υπουργός
Π. Βουρλούμης
✔ 142Α/23-05-1953 Β.Δ. α/4-5-1953 περί κανονισμού αλιείας στον κόλπο της Καλλονής.
ΠΑΥΛΟΣ -ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Αρθρον 1
1. Απαγορεύεται εντός του κόλπου Καλλονής Λέσβου η αλιεία δια τρατών από ξηράς συρομένων (πεζοτρατών) κατά τους μήνας Απρίλιον, Μάιον και Ιούνιον εκάστου έτους, μη ισχυσουσών δια τον κόλπον τούτον των διατάξεων τού από 28 Δεκεμβρίου 1946 Βασ. Διατάγματος «περί τροποποιήσεώς του από 17 Οκτωβρίου 1940 Β.Δ. «περί απαγορεύσεως της αλιείας δια των από ξηράς συρομένων διχτύων από 1ης Ιουνίου μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου (Φ.Ε.Κ. 18) Α’ 31,1,47.
2. Απαγορεύεται απολύτως καθ’ όλον το έτος η αλιεία δια τρατών από ξηράς συρομένων (πεζοτρατών) εντός του ανωτέρου κόλπου από της θέσεως Πύρρα μέχρι της θέσεως Παχειά Άμμος.
Άρθρον 2
Απαγορεύεται απολύτως η αλειία δια των εργαλείων «χαψόδικτα» εντός του κόλπου Καλλονής κατά τους μήνας Απρίλιον, Μάιον και Ιούνιον εκάστου έτους.
Άρθρον 3
Απαγορεύεται η αλιεία δια τσέτας (λέντισμα) εντός του κόλπου Καλλονής από του στομίου του μέχρι της νοητής γραμμής της ενούσης την θέσιν Κάβο-Πέραμα με την θέσιν Κάβο – Λένα του κόλπου τούτου κατά τους μήνας Απρίλιον, Μάιον και Ιούνιον εκάστου έτους.
Εν Αθήναις τη 4η Μαΐου 1953
ΠΑΥΛΟΣ - Β.
Ο ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΑΡΙΣΤ. ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
ΣΧΟΛΙΑ
Αναδιφώντας στα Φ.Ε.Κ. τα προεδρικά διατάγματα σε περιόδους Δημοκρατίας και τα βασιλικά σε περιόδους βασιλείας, συμπεραίνουμε πως δεν είχε ποτέ λείψει ο προβληματισμός για την τύχη του οικοσυστήματος του Κόλπου. Η χρονική απόσταση των αποφάσεων δείχνει, πως όλες ήταν απότοκος έντονων και επώδυνων διαδικασιών, προκειμένου να μη θιγούν συμφέροντα των αλιέων, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι συντεχνιακά με διαφορετικούς τρόπους ψαρέματος. Οι δυο μεγάλες ομάδες ήταν οι τρατάρηδες και οι βαρκάρηδες με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και με διαφορετικούς πολιτευτές στην υποστήριξη των δικαίων τους. Στη δεκαετία του πενήντα υπήρχαν στη Σκάλα δυό αλιευτικοί συνεταιρισμοί με δυό «μπαλικχανάδες» (δημοπρατήρια ψαριών).
Το Κράτος, μέσα από τις νομικές διατυπώσεις, δείχνει την ανεπάρκειά του. Τα μέτρα είναι σπασμωδικά, ατελέσφορα, αντιεπιστημονικά. Φαίνεται ολοκάθαρα πως πάρθηκαν δίχως τη μεσολάβηση σοβαρής ιχθυολογικής μελέτης, παρά μόνο με τις πιεστικές απαιτήσεις και φωνασκίες των
ψαράδων. Τελικά τις επόμενες δεκαετίες ολοκληρώθηκαν και παγιώθηκαν, αλλά τότε πια ήταν ατελέσφορα και γιατί τα αποθέματα των ψαριών λιγόστεψαν τόσο, που αχρήστευσαν το σκοπό της θέσπισής τους και γιατί η τεχνολογία έφερε νέα, αποτελεσματικότερα μέσα, που ολοκλήρωσαν την ερήμωση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Και εδώ οι ελληνικές κρατικές παθογένειες αναδείχτηκαν σε όλο τους το μεγαλείο. Το κράτος στη θάλασσα απουσίασε και απουσιάζει. Και πού δηλώνει το παρόν;
